کد مطلب:244277 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:302

حلال و حرام شدن زن
مامون پس از شنیدن پاسخهای حضرت (ع) در خصوص مسئله شكار و تشویق وی در مقابل حضار رو به امام جواد (ع) كرد و گفت:

احسنت، یا ابا جعفر خداوند به تو خیر عطا كند، اگر صلاح می دانید شما نیز از یحیی بن اكثم سؤالی بپرسید.

امام (ع) رو به یحیی بن اكثم كرد و فرمود: پرسش نمایم؟

یحیی گفت: فدایت شوم اختیار با شماست. اگر توانائی پاسخگویی داشتم پاسخ می دهم و اگر نه پاسخ آنرا از شما خواهم آموخت.

امام فرمودند: چه می گویی درباره این مسئله: در اول روز نگاه مردی به زنی حرام بود، چون آفتاب بالا آمد همان زن بر او حلال شد، ظهر كه شد بر او حرام گردید، به موقع عصر بر او حلال شد، چون آفتاب غروب كرد، حرام گشت، در زمان عشاء حلال شد، در نیمه شب حرام گردید، و چون فجر طلوع كرد بر او حلال شد.

این چگونه می شود و علت حلال و حرام شدن چیست؟ یحیی بن اكثم در تحیر گفت: به خدا سوگند من پاسخ این مسئله را نمی دانم، پاسخ آن را بفرمائید تا بیاموزم.

حضرت جواد (ع) فرمودند: این زن كنیزی است و آن مرد اجنبی و نامحرم - به جهت نامحرم بودن - نگاه وی در صبح بر آن زن حرام بود. آفتاب كه بالا آمد كنیز را خریداری كرد. و بر آن مرد حلال شد.

ظهر كنیز را آزاد كرد، بر او حرام شد. عصر وی را به تزویج خود درآورد، حلال شد. موقع غروب به سبب ظهار - مسئله ای كه مرد به زن خود بگوید پشت تو نظیر پشت مادرم بر من است - بر او حرام شد. زمان عشاء كفاره ظهار را داد، حلال شد. نصف شب آن زن را طلاق داد حرام شد در طلوع فجر رجوع كرد آن زن بر او حلال شد.

در این هنگام مامون رو به حاضران مجلس كرد و گفت: آیا در میان شما كسی یافت می شود كه این مسئله را چنین پاسخ دهد؟

همه گفتند نه والله، امیرالمؤمنین به رای خود آگاهتر است. آنگاه مامون گفت: وای بر شما، اهل بیت در میان مردم از نظر فضل و كمال بی همتا و ممتازند و كمی سن مانع فضیلت آنها بر سایر مردم نمی شود. [1] .


[1] تحف العقول، ص454 - بحارالانوار، ج10، ص 385 - وسائل الشيعة، ج22، ص265 - موسوعة الامام الجواد(ع)، ج2، ص406.